زندگی ماجرایی بزرگ است .
انسان هرگز از رؤیا هایش دست برنمی دارد . رؤیا ها غذای روح هستند ٬ همان طور که خوردنیها غذای جسمند .
اغلب در مسیر زندگی احساس می کنیم که از رؤیا هایمان سرخورده ایم و امیالمان با حرمان مواجه شده است ٬ ولی باز هم باید به داشتن رؤیا ادامه دهیم ٬ اگر نه روح ما می میرد و عشق نمی تواند در آن جریان یابد .
اما رویاها گاهی تصمیم گیری انسان را به اشتباه
می اندازن ....
موفق باشی
سلام بر «خود» ت.
این تویی .آنی که نه از روی دست دیگران که از سر شور و خشم خویش ٬ پایکوبان و کف بر لب می چرخد و می خواند.
درود.