بهانه

ای عشق همه بهانه از توست

من خامشم این ترانه از توست

               آن بانگ بلند صبحگاهی

               واین زمزمه ی شبانه از توست

من انده خویش را ندانم

این گریه ی بی بهانه از توست

               ای آتش جان پاک بازان

               در خرمن من زبانه از توست

افسون شده ی تو را زیان نیست

ور هست همه فسانه از توست

               کشتی مرا چه بیم دریا ؟

              طوفان ز تو و کرانه از توست

گر باده دهی و گرنه ٬ غم نیست

مست از تو ٬ شرابخانه از توست

               می را چه اثر به پیش چشمت ؟

               کاین مستی شادمانه از توست

پیش تو چه توسنی کند عقل ؟

رام است که تازیانه از توست

               من می گذرم خموش و گم نام

               آوازه ی جاودانه از توست

چون « سایه » مرا ز خاک برگیر

کاین جا سر و آستانه از توست

- هوشنگ ابتهاج -