ای سوار اسب ابلق
دنبال کدوم مسیری
توی تاریکی مطلق
ای به رؤیا سرسپرده
با توام ای همه خوبی
راهی کدوم دیاری
آخه با این اسب چوبی
با توام ای که تو فکرت
باهر عشق و با هر اسمی
رهسپار فتح قلب
ماه پیشونی طلسمی
توی دستای نجیبت
عکس ماه پیشونی داری
واسه پیدا کردن جاش
دنیا رو نشونی داری
ماه پیشونی تو قصه
فکر بیداری تو خوابه
خورشید هفت آسمون نیست
عکس خورشید توی آبه
از خواب قصه بلند شو
اسب چوبیتو رها کن
ماه پیشونی مال قصه اس
مرد من منو صدا کن
اگه از افسانه دورم
اگه ماه پیشونی نیستم
اگه با زمین غریبه
اگه آسمونی نیستم
واسه خواب خستگیهات
مثل یک قصه لطیفم
به صداقت تو مؤمن
مثل قلب تو شریفم
بی‌سوادان آینده آنهایی نیستند که نمی‌توانند بخوانند و بنویسند بلکه آنهایی هستند که نمی‌توانند یاد بگیرند. اگر یاد نگیریم با زندگی چطور برخورد کنیم٬ چگونه با مشکلات و مسائل پیچیده روبرو شویم٬ به چه صورت رویاهای خود را به اهداف مشخص و اهدافمان را به واقعیت تبدیل کنیم؛ اگر ندانیم چگونه با اطرافیانمان رابطه موثر و مناسبی داشته باشیم٬ در زندگی تجربه‌های ناب روحانی و معنوی نداشته باشیم٬ لذت عشق٬ محبت و خدمت به همنوع را درک نکنیم٬ اگر نتوانیم ثروتمند و مرفه باشیم و محیط خانوادگی مناسبی ایجاد نماییم و در یک کلام نتوانیم زندگی شادمانه‌ای خلق کنیم و از آن لذت ببریم٬ هنوز باسواد نیستیم.
«الوین تافلر»
شاید روزهای آغازین بهار بهترین زمان برای یادگیری و باسواد شدن باشد.
بهاران خجسته باد