آدمی خودش را در میان دست نوشته های مکتوبش سانسور می کند. گویی عادت کرده ایم به سرکوب مداوم خواسته ها و تمایلاتمان. نوشتن گویی در این میان تنها دریچه ای است که میتوان خودبودگی را تقویت کرد. آن کس که دیگر خانه ای ندارد در نوشتن خانه می کند.
تئودور آدرنو
(برای آشنایی بیشتر به این لینک مراجعه کنید.)
سلام آزاده جون
من هم به این باور رسیده ام و نوشتن را تجربه کرده ام .
سلام عزیزم
موفق باشی.
صحیح است.
به نظر من هم کاملاً درست است.
عالیه
سلام
از اینکه اینهمه اطلاعاتت را در اختیا ما قرار میدی خیلی ممنونم
واقعا از سایت فوق العاده ات لذت بردم
همیشه موفق باشی
بخند تا دنیا هم بخندد گریه کن تا دنیا هم بفهمد که تو همیشه نباید خوشحال باشی
نیاز ات گاه به گاه گریه کنی
نه همیشه
نه هیچ گاه
به آسمان خیره شو
همین بهانه برای گریه کافی است
آسمان مکان توکل و توسل است
به آسمان خیره شو و ببین چطور آفریده شده ای و به کجا خوای رفت
به رفته ها و آمده ها که می آیند و میروند توجهی نکن
بدان که آسمان همیشه بالای سرت میدرخشد
پس آسمان بهترین است
زیبا ترین
عاشق ترین
معشوق ترین
والا تریت
شاد ترین
غمگین ترین
و...
آری
زندگی از بارش آسمانی زیبا میشود و رنگ محبت میگیرد
و گرنه خاری است که در درون ما فرو میرود .
امیدوارم واقعا از این دانسته هایت طعم امید را بچشی
امیدوارم تا الان به حقیقت آسمان و آفرینش پی برده باش
امیدوارم گلستان دلت پر خار نباشد و نشود
گذشته را فراموش نکن
ولی به یاد داشته باش که حال و آینده ی بزرگ تر و شیرین تری در انتظار صدای پز مهرت است
آسمان کمکت خواهد کرد اگر تو به نوای او پاسخ دهی
مطمئن باش
خدانگهدار
سلام
ممنون از لطفت.
شاد باشی و پر امید...