بهانه

ای عشق همه بهانه از تست 

من خامشم این ترانه از تست  

آن بانگ بلند صبحگاهی  

وین زمزمه‌ی شبانه از تست  

من انده خویش را ندانم  

این گریه‌ی بی‌بهانه از تست  

ای آتش جان پاکبازان  

درخرمن من زبانه از تست  

افسون شده‌ی تو را زبان نیست  

 ور هست همه فسانه از تست  

کشتی مرا چه بیم دریا؟ 

طوفان ز تو و کرانه از تست  

گر باده دهی و گر نه٬ غم نیست  

مست از تو٬ شرابخانه از تست  

می را چه اثر به پیش چشمت؟ 

کاین مستی شادمانه از تست  

پیش تو چه توسنی کند عقل؟ 

رام است که تازیانه از تست  

من می‌گذرم خموش و گمنام  

آوازه‌ی جاودانه از تست  

چون سایه مرا زخاک برگیر 

کاینجا سر و آستانه از تست  

(محمدرضا شفیعی کدکنی)