کوچه پس کوچه های تنهایی

خدایا! چگونه زیستن را تو بمن بیاموز٬ چگونه مردن را خود خواهم آموخت.

کوچه پس کوچه های تنهایی

خدایا! چگونه زیستن را تو بمن بیاموز٬ چگونه مردن را خود خواهم آموخت.

منحنی قامتم٬ قامت ابروی توست 

 

خط مجانب بر آن٬ سلسله گیسوی اوست 

حد رسیدن به او٬ مبهم و بی‌انتهاست   

 

بازه تعریف دل٬ در حرم کوی دوست 

چون به عدد یک تویی من همه صفرها 

 

آنچه که معنی دهد٬ قامت دلجوی توست

پرتوی خورشید شد٬ مشتق از آن روی تو 

 

گرمی جان‌بخش او٬ جزئی از آن خوی توست 

بی تو وجودم بود یک سری واگرا 

 

ناحیه همگراش دایره روی توست 

 

(پروفسور هشترودی)

نظرات 1 + ارسال نظر
زهره چهارشنبه 1 مهر 1388 ساعت 02:52 ب.ظ

خیلیییی قشنگ بود

ممنون خانمی٬ لطف داری.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد