مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست 

تاکنم جان از سر رغبت فدای نام دوست 

واله وشیداست دایم همچو بلبل در قفس 

طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوست 

 زلف او دام است‌وخالش دانه آن دام و من 

بر امید دانه‌ای افتاده‌ام در دام دوست 

سر زمستی برنگیرد تا به صبح روز حشر 

هر که چون من در ازل یک جرعه خوردازجام دوست

بس نگویم شمه ای از شرح شوق خود از آنک 

دردسر باشد نمودن بیش از این ابرام دوست 

گر دهد دستم کشم در دیده همچون توتیا 

خاک راهی کان مشرف گردد از اقدام دوست 

میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق 

ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست

حافظ اندر درد او می‌سوز و بی درمان بساز 

زآنکه درمانی ندارد درد بی آرام دوست